οβριμόεις

ὀβριμόεις, -εσσα, -εν (Μ)

όβριμος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄβριμος «ισχυρός, δυνατός» + κατάλ. -όεις (πρβλ. δολιχ-όεις)].